Adam Şiiri - İsmail Sağır

Bağırıp çağırıyorsun,
“Ben de insanım” diyorsun,
Demedim ki hayvansın!
Allah, insan olarak yaratmış seni,
Elbette ki insansın!

“Ben adamım” diyorsun,
Görüyorum…
Sakalın, bıyığın var.
Erkek olarak doğmuşsun anandan,
Ben de demedim ki kadınsın!
Elbette ki erkeksin!

Hey insan!
Adamım diyen adam!
Yaratılışına söz söyler miyim hiç?
Gücenmez mi bana, Mevla’m?
Oysa sonsuzdur benim,
İnsan gibi insana sevdam…
Anladın mı beni?
Adamım diyen adam!

Ey kendine adamım diyen adam!
Hiç düşündün mü?
Adam ne demek?
… … … … … …..........................
Sakalı, bıyığı olmak
Yetiyor mu adam olmaya?
Söyler misin, kıstasın ne?
Nerden vardın, adamım yargısına?
Ne yaptın adam olmak için?
Acaba, hiç yaklaştın mı kıyısına?

Ey kendine adamım diyen adam!
Söyler misin bana?
Üç kuruş için yoldan çıkana,
Ülkesini soyana,
Küçücük makamdan insanlara yan bakana,
Aralarda fitne fesat yapana,
İçi dışı başka olana,
Ne zamandan beri adam deniyor?
Bu unvanı onlara kimler veriyor?

Ey kendini adam sanan insan!
Benim bildiğim adam:
Sevgi dolu, kalp kırmayandır,
Çevresine saygı duyandır,
Doğru olan, korkmayandır,
Karın doyuran, cömert pınardır,
Vatanını, milletini soymayandır,
Düşene vurmayıp koruyandır,
Namusa göz koymayandır,
“Adam” namını çevresinden alandır,
Her haliyle mert olandır…
Bu vasıflar varsa sende adamsın!
Bu vasıflar yoksa sende...
Hayvan diyemem, hayvana hakaret olur,
Benim gözümde, sen bir alçaksın!
Anladın mı beni, adamım diyen adam?
Adam gibi adamla olmaz benim kavgam!
..............................................İSMAİL SAĞIR