Adaletin Mülkü

Tekerlek,”tümsekte” kalmaz sanmıştık,
Kalsa da geriye dönmese bari.

Ateş çemberine pervane olduk,
Kol ve kanadımız yanmasa bari.

Sakarya yokuşta tekliyor neden?
Çekemez mi oldu mukaddes yükü?

Korku, dağdan indi titriyor beden,
Böyle mi koruyor, adalet mülkü?

Hepsinin de ağzından inan ki bal damlıyor,
Teker teker el sıkıp herkesi kucaklıyor.

Vatan, millet onların bize düşen angarya,
Onlar her an ayakta uyuklayan Sakarya,

Yüklemişler sırtına tonlarca dert yükünü,
Yazık, dünü kaybettik, kurtarsaydık bu günü.

Ne çare ki sakarya’m bir türlü uyanmadı,
Bu gaflet kamburunu senelerce taşıdı.

Nedense yıllar yılı kalkmadı ayağa,
O, süründü durdu, hep biz alıştık dayağa.

Bunca yükü sırtında taşır durur tümsekte,
Bütün ümitlerimiz o tümsekten inmekte.

Dağlara ovalara yazabilsem öykünü,
Dillere düşürseydim o, Sakarya türküsünü.