Adalet Rahmetlisin Şiiri - Tufan Kopuzoğlu

Kimi; yaşar sersefil,
Kimi; ister zarafet,
Kimi; hortumcu bir fil,
Hani, ner de adalet?

Kimi; gider uzaya,
Kimi; hasret buğdaya,
Kimi; çıkar saraya,
Söyle, bu mu adalet?

Kiminde var, dört çeker,
Kimi; bulamaz şeker,
Kimi; hep burun büker,
Var mı böyle adalet?

Kimi; susmaz konuşur,
Kimi; muhtaç boğuşur,
Kimi; çalar sıvışır,
Kayıp şimdi, adalet.

Kimi; bollukta yaşar,
Kimi; yoklukta pişer,
Kimi; okyanus aşar,
Bulun şimdi, adalet.

Kimi; har vurur, harcar,
Kimi; borçlu, hep kaçar,
Kimi; varlıklı, tüccar.
Bitmiş, bur da adalet.

Kimi; zengin ve de şık,
Kimi; yıkar bulaşık,
Kimi; yüzsüz, sırnaşık,
Ömrün bitmiş adalet.

Kimi; güler çokluktan,
Kimi; ağlar yokluktan,
Kimi; yutar bolluktan,
Çağır, gelsin adalet.

Kimi; tutar hısmını,
Kimi; yakar cismini,
Kimi; boğar hasmını,
Yerde şimdi adalet.

Kimi; iyi taş gibi,
Kimi; ıslak, yaş gibi,
Kimi; delibaş gibi,
Çökmüş şimdi adalet.

Kimi; çıkmış zirveye,
Kimi; gider türbeye,
Kimi; bakar kirveye,
Yalan şimdi adalet.

Kimi; tapar paraya,
Kimi; vurur karaya,
Kimi; zamdır kiraya,
Öldün şimdi adalet.

Kimi; tutmaz hesabı,
Kimi; bilmez kebabı,
Kimi; sevmez sevabı,
Kopuzoğlu neylesin?
Adalet, rahmetlisin.

16-02-2012 Bursa