Adalet Nedir? Şiiri - İbrahim Faik Bayav

Adalet, âleme bir ışık gibi,
Girip te yayılan derin duygudur.
Adalet, her ruha bir çiçek gibi,
Açıp ta renk veren hassas olgudur.

Fesada set vurup geçit vermezken;
Güç varmış, şan varmış... bilmez-görmezken;
Mazluma kol gerip, onu ezmezken;
Rahmete götüren Kur'an yoludur.

Rahmet gelmesin mi çağıldayarak?
Niyaz etmesin mi gönül, yanarak?
Adalet olmadan, yaşar sanarak,
Yol üstünde gezen beden, kurudur.

Bir yerden bir yere akan bir seliz.
Kah hüzün, kah sevinç akseder beniz.
Zamanla, karışır masmavi deniz;
Adalet şerbeti, saf ve durudur.

Onu, yudum yudum alıp içtikçe,
Haletten halete akıp geçtikçe,
Kişi, Hak'tan bilip boyun eğdikçe,
Ruhu, pırlantadır. Cismi, uludur.

Tefekkür etmeli akşam yatmadan.
Gün, akşam etmeli hile katmadan.
Hayat yaşanır mı biraz tatmadan?
İnan ki, her yemek, onsuz ağudur.

Bu yol engebeli. Bu yollar taşlı.
Şeytan, yol üstünde yirmi bin başlı.
Düşenin, gözleri kalırken yaşlı;
Geçip te aşanlar Allah kuludur.

(3 Haziran 1993)