Bir bayan yazardır Adalet,
Yaşar İstanbul şehrinde…
Mülk Kâhta’nın bir köyü,
Kerpiç evleri sararmış yokluktan…
Karadeniz’de horon teper Temel…
Daha hızlıdır balıktan…
Adalet sanki hayalet,
Kaldırımda güpegündüz,
Araba çarpar kendisine…
Kara bulutlar yutmuş ışığı,
Direksiyonda cehalet,
Darbedir yürek sesine…
Mülk’ün toprak damı,
Barındırır keder gamı…
Çağın ayağında pranga,
El atılmamış yokluk...
Saf güzel insanlar,
Hak etmiyor bu dramı…
Herkes ayrı anlatır Temel’i,
İnsanca yaşamaktır emeli…
Mesken tutmuş gurbeti,
Sanki Fadime’dir tek hasreti…
Maviye boyasa da düşünü,
Hırçın dalgalar yumruklar döşünü…
Etimi kanatır dişim,
Değişmeyen değişim…
Bir gün gülümser Adalet,
Baharı yaşar Mülk,
Muradına erer Temel,
Biter güneşe hasret…
Kayıt Tarihi : 23.1.2008 09:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkes ayrı anlatır Temel’i,
İnsanca yaşamaktır emeli…
Mesken tutmuş gurbeti,
Sanki Fadime’dir tek hasreti…
Maviye boyasa da düşünü,
Hırçın dalgalar yumruklar döşünü…gercekten karadeniz fikralarinda hep temel-fadime ikilisinden bahsedilir.Yureginize saglik.Kutlarim sevgilerimle..
Çok teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (1)