Yazıyor duvarda, temeli adalet mülkün,
Adil olmak düşmez mi hâkime ilkin,
Yüzü gülmeli, olmalı sakin,
Hırçınlık sana yakışmıyor hâkim bey!
Daha duruşma başlamadan,
Yüzünden düşen kin öfke bin parça:
Huzurda, kâtibeyi haşlamak yakışmaz
Sakin ve örnek olmalısın sen hâkim bey!
Tarafları dinlemeden, tanık kim demeden
Kim, ne söylüyor bilmeden,
Doğru karar çıkar mı hiç?
Kan damlayan şu yüzden hakim bey!
İfadeler Samimi, şahide ihtiyaç yok.
Peşin hüküm vermeyi bıraksan,
Dönüp doğaya bir baksan,
Canlının kendi kendini koruma
İçgüdüsünü görürsün hakim bey!
Bilirsin, hukukta meşru müdafaa kavramı var.
Bir tehlike görünce kendini savunur canlılar.
Darp yok, kan yok,
Hangi vicdan, haksız yere ceza verir hâkim bey?
"Mülk değildir kadıya makam"
Olur böyle haksızlık, çekmem ben gam,
Huzuru mahşerde hakkımı, mutlaka alacağım.
Musalla taşında yatarken sen,
Sana hakkım helal değil hâkim bey!
29.07.2010
Kavlak/Manisa
Kayıt Tarihi : 29.7.2010 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir duruşma anatomisi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!