İkimizde;
Birer cenindik, ana rahminde.
Aynı,
Gıdalarla beslenir,
Karanlığa tekmeler atardık.
Senin göbeğini, doktor kesti,
Benimkini,
Bir çalı dibinde anam, taşla ezdi.
Senin dayının adı; Kudret-i Haşmet,
Benimki ise; ikizim Kader Kısmet.
Ben öksüz, sen köşklerde büyüdün.
Sonunda;
Sen hakim oldun, ben sanık,
Beni senin kararın la astılar,
Bir şafak vakti, sehpada,
Güneşe karşı çiş ettim diye.
Yetmedi;
Üstüne bayram ettiler,
Adalet, yerini buldu diye.
Sonra;
Yeniden alkışlarla kapandı perde.
(10.01.2010 Ankara)
(her hakkı saklıdır)
Kayıt Tarihi : 26.1.2010 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geçmişi unutmak sanıldığı kadar değildir kolay . . .
Ankara'da Botanik parkta, Ayvalık'ta Alibey adasında veya burundaki çamlar altında beni an Şair . . .
Saygılar . . .
Nevzat Bilgiç
tukenmez mazallah engerekler
uyanmaz halen o,kani emilenler
dusunmelidir,dusunmelei emekçiler
ve...
asirlardir uyuyanlara halk diyenler
Kutlarim kaleminizi...
Saygilar..
anlamlı olduğu kadar ustaca kaleme alınmış güzel çalışma...
TÜM YORUMLAR (5)