Adalet Şiiri - İbrahim Yılmaz

Hitler kafalı katil bir adam
Eli kanlı diğer bir adamı
Adaletin huzuruna çıkarmak için
Oluk oluk kan döktü sahraya,
Yine karanlık kafalı adam
Boş durmadı dün akşam
Eli kanlı, başka başka adamları da
Adaletin kantarına çıkarmaktan söz etti
Kanım dondu topal adalet adına.

Bir hurma ağacı olsa adalet
Meyvesi ve sahrada gölgesi olurdu elbet
Adalet peşinde koşanların maskesi düşünce
Çok pis sırıtıyor içlerindeki rezalet.

Adalet terazisini elinde tutanlar
Kendilerini
Dünyanın tam merkezine koyarak
Adalet dağıttıklarını sanırlar
İnsanlar yüzyıllardan beridir
Onların adalet terazilerinde tartılırlar.

Peki;
İşledikleri insanlık suçu cinayetlerinin karşılığında
Hiç adalet önüne çıkmayanlar, onlar değil mi?
Bir öküzün zenciden daha değerli olduğunu
Müjdeyi yayma cemiyetlerinin raporlarına dayanarak
Yeryüzüne bulutlardan bakan
Yüksek zümre Anglikan kilisesi,
Dominikli veya kara Afrika zencilerinin
Ruhlarının olmadığı sonucuna vararak
Dünyaya ilan eden
O melunlar bunlar değil mi?
Fakat, onlar daima
Kravatlı elitler olarak dolaşırlar aramızda
Hele bu yüzyılda
Doların rengi belirliyor adaletin derecesini
Mazlumlara adaletin terazisi gayet hassas
Veriler ayarlanmış ve karartılmış
Sen adaletin neresinde gördün adil kıstas,
Ve onlar hala
Bir kartalın gözünden bakarlar hayata
Mağrur ve kibirli
Adalet onlar için sadece bir nalıncı keseri.

Fakat;
Elbet bir gün
Sıra kendilerine gelince
Zalimleri yakacaktır
Cehennem ateşi tene değince.

Adalet;
Aynadaki yalan mıdır cesetlerde hortlayan
Ahmak bakışlarda parlar yalan sözler
Varsayımlar delil olmuş zabıtlarda
Adalet milyon kere katledilmiş
Çocukların çöle akan kanında,
Konjonktüre göre ayarlanmış adaletin işleyen saati
Aşkı hadım kılmış kalbin taş kesilen vahşeti
Paslanmış vicdanlarda
Adaletten zerre kalmayınca
Yaşayan ruhlarda gizlenen
Ayıp yüzler çıkmayınca ortaya
Bakışları aşka çağıran mecal buharlaşınca
Ecel çalınca bir gün kapımızı
Hayatın dakik anları konunca önümüze
Kaçış yoktur hükümden
Çelik zırha bürünsen de
Kesin gerçek adil ölümden.

O gün;
Zerrenin hesabında sarsılmaz adalet
Kürrenin kefaretinin geçersiz olduğu gerçekler
Konunca önüne, eğilir dağların dorukları
Alçak bir düzeydir o gün aklın dakik anları.
Yüzümüzü kızartır
Önümüze konunca
Hardal tanesinin içine gizlenen gerçekler
Güneş sönük kalır o gün
İlahi adaletin gerçek tecellisinden.

O gün;
Gerçeğin saflığından damıtılır adalet
Kapını çalan ecel kadar taraf tutmaz
Taraf tutmaz akçelerine güneş ve yıldızlar
Aşkı kirleten gözlerde mecal yoktur
Dağları yürütür unuttuğun ince hesaplar
Hesabın yükünü kaldıramayınca ruhlar
Boşuna çırpınır o gün
Adaleti kirleten mahcup günahlar.

O gün;
Aşk ve adalet
Mutlak birdir
Var olan gerçek kudretin
Sarsılmaz sahibi
Adaletin
Ta kendisidir.

AKÇAY - KASIM / 2007