Adalet Şiiri - Muhammed Kaçmaz

Neydi beklenen
Sahi neydi özlem duyulan
Yalnızlıklar sarmış her yanı
Zulümleriyle zalimler ve acılar
Hasret sarmış her yanı
Babasız ve annesiz çocuklar
Çocuksuz anne ve babalar
Yalnızlık sarmış her yanı
O bildiğiniz yalnızlık değil yalnız
İçi acı ve sabırla dolu yalnızlık

Nereye kaçacaksın söyle
Nereye sığınacaksın rabbinden başka
Bak hala çiçekler açmaya devam ediyor
Onca acıya rağmen çocuklar gülümsüyor
Umut var, umut var, umut olacak

Bir haber yayılıyor her yandan
İnsanlar ölüyor, insanlık katlediliyor
Çığlıklar büyüyor büyüdükçe
Savaşlardan kaçanlar…
Ve savaştan kaçanlara çelme takanlar
Kıyıya vuran çocuklar
Acısını yüreğinde taşır,
Anneler, babalar, evlatlar…

Yüreğimden kanatlanır hasretler özlemler
Yüreğimden yükselir feryatlar çığlıklar
Issızlık denizinde boğulur çaresiz li(in)sanlar

Acının adı kimi zaman
Irak, Suriye kimi zaman; Mısır, Filistin
Kimi zaman Türkiye
Acının adı değişmez ama
Ölenin adı değişmez ama
Ölen İNSAN, Ölen İNSANLIK

O bakışlar yok mu?
Yüreğimi söküp alan bakışlar
Acı dolu bakışlar
Yalnız ve çaresiz bakışlar
Ağlaya ağlaya göz pınarı kurumuş bakışlar
Ve güzel yarınlara bakan
Umut dolu bakışlar

Suriyeli küçük Ahmet’in bakışları
Mısırlı Rabia’nın bakışları
Filistinli Muhammed’in bakışları
…
Beklenen ve özlenen ADALETTİ!
Beklenen ve umut edilen
Mutlu bir gelecekti!
Kin gütmeden düşmanlık etmeden
Ve düşman edinmeden
Rabbine kavuşmaktı…