Adalet Şiiri - Nevzat Yazıcı

ADALET

Ekmeğimi lime, lime böldünüz,
Kansızlara soysuzlara verdiniz.
Sonra donup adalet bu dediniz;
Ulan böyle adaletin içine…

Makam mevki bozdu sizi besbelli,
Tanımaz oldunuz hiçbir engeli,
Ne yazık ki her işiniz hileli,
Hep düştünüz kata kule peşine.

Siz! Kendinizi ne sanıyorsunuz?
Kimden alıp kime veriyorsunuz?
Birde hak hukuk var, unuttuğunuz
Dürüstü hor görmek kimin haddine?

Gına geldi bana, şu densizlerden…
Doğru iş gelmez mi hiç ellerinden?
Çamur kir akıyor, her yerlerinden
Utanma arlanma yok hiç birine!

Bir gün karşınıza bir makam çıkar,
Orda yanlış yapmak, birazcık sıkar.
Her büyüğün bile, bir büyüğü var;
Alır sokar sizi yerin dibine…

Asıl huzurdadır Yüce mahkeme,
Kim itiraz eder verdiği hükme?
Sakın boş bulunup, bana ne deme,
Hesabı sorulur mahşer gününe.

Şair Nevzat! Yine kaptın koy verdin,
Anlayana, okkalı bir ders verdin.
Utanmasan, alayına söverdin…
Bundan daha fazla söze, gerek NE?

Şair Nevzat YAZICI