Adalet Şiiri - Tanju Kılıç

Adalet nereye gitti
Tükendi adil insanların soyu mutlu devir bitti
İşlenen zulümler bizi karanlığa itti
Sensiz huzur kapıları çalmaz adalet

Kuzu postundakiler sansar gibi yatar pusuda
Şu leşten bir parça da ben kopartabilir miyim diye bir koşuda
Sensiz eve bile girmeyen huzur aranır mı çarşıda
Gönül kapıları sensiz açılmaz adalet

Adalet ile yoğrulmamışsa bir yürek
Köhne bina gibidir tutamaz onu ayakta hiçbir direk
Doğru yolu bulamaz ancak gider çekirge gibi sekerek
Sensiz adamlık çeşni bulamaz adalet

En değerli hazinemizdin aldılar seni bizden
Sen gidince görmez oldu gözler çekildi derman dizden
Yerini sorar olduk gördüğümüz her izden
Sensiz nefes bile alınmaz adalet