Adalet Şiiri - Mehmet Macit

Önde büyük deve üstünde kazık,
Perişan insanlar ardında yazık.

Asmışlar bir yazı; ‘’ Adalet adım’’,
Böylesi benzerlik, bulunmaz dedim?

Olanlar ortada darılmayın bana,
Devenin hörgücü kimlerden yana.

Çaldı pastaneden tatlıyı çocuk,
Aldı cezalardan katlıyı çocuk.

Batırdılar banka, sorumlu Devlet.
Yolunu buldular, kaybeden Millet.

Tutuyor Avukat parası olan,
Bakınca olaya yalanla dolan.

Soruyor Hâkimler; Karşıda suçlu,
Avukat uyanık şahitler üçlü.

Gerçekler aranır, mahkeme biter,
Kurtulur masumlar! Gülerek gider.

Dosyalar kabarık yetmiyor zaman,
Garipler kaçamaz tutulur hemen.

Güçlüler kendince sorunu çözer,
Kaba kuvvet ile düzeni bozar.

Çek senet mafyası türedi gitti.
Birbirinden zalim babalar bitti.

Kurumlar çatışır üstünlük için,
Vatandaş ölüyor kefeni biçin.

Kanunlar ortada uyan olmuyor,
Helal kazançlarla kasa dolmuyor!

Yolsuzluk diz boyu sığmaz çuvala,
Sıkıyorsa yapanın ardından kovala.

Uygular batılı gerçek Adalet,
Düzeni bozuklar çeksin sefalet.

Adalet herkese lazım diyorlar,
Mukaddes kurumu içten yiyorlar.

Suçlanmadık Savcı, Hâkim kalmadı.
İşin doğrusunu aklım almadı.

Tayin, sürgün, kıyım yüzleri aşkın,
Hâkim’ler ne yapsın, siyaset baskın.

Adaletli olmak insandan başlar,
Saygı, sevgi yoksa dökülür yaşlar.

Devenin ardından böylece gitme,
Düzelsin eğrilik arkadan itme.

Kanunlar herkese, ayrım olmasın,
Adaletin özüne fitne dolmasın.

Mehmet Macit
08.02.2014
Samsun