Adalet Şiiri - Mehmet Kalyon

Dağda ovada hep seni bekledik
Feleğin hangi ıssızlığında saklısın şimdi
Sensiz bir karış ötemiz görünmüyor
Karanlığın insan cellatları seni görünce
Nasıl yarasalaşır duvar çatlaklarına
Gel de gör
Gör ki çıplak yüreğim soğuk dağların bağrında çırpınırken
Çekilen acılar hesapsız sorgusuz kalırken
Cehalet yarışında insan yakılırken
Bu davanın acı öyküsü silahsız
Bir ağızdan okunurken
Hemen şimdi gel ADALET
Açmak istedim ihanetin düğümünü ellerle çözülmüyor ki
Rengine aldanıp içmek istedim deniz suyunu
Acı sular tatlı dille içilmiyor ki
Sille tokat vurmak istedim haksızlığa
Kalem tutan ellerle vurulmuyor ki
Hazin bir ihanetin ıssızlığında
Acı çekmeye mahkum edilmiş aydınlarla
Özlememek seni düşlememek mümkün mü ADALET!