Adak Taşı Şiiri - Eshat Eshat

Kuru yaprak gibi düştüm savruldum
Düşen yaprağıma dal olurum ben
Sahra çöllerinde yandım kavruldum
Vahasız çölüme yel olurum ben

Es rüzgâr bağrıma hep serin serin
İncitme gönlümü yarası derin
Giderim buradan yârimi verin
Yolsuz dağlarıma yol olurum ben

Yollarım çamurdur dertlerim yeğin
Unutmam sevdamı ölene değin
Kırıldı kalemim boynumu eğin
Kırık kalemime pul olurum ben

Yollarım tükendi yolun başında
Hiçbir suçum yoktu sevmek dışında
Sonumuz belliydi adak taşında
Kara kaderime kul olurum ben

Bildiğim yollarda kaybolup yittim
Öldüğüm kollarda mahvolup bittim
Geldiğim ellerde savrulup gittim
Koktuğum gülüme gül olurum ben

Eshat