ADA TAVŞANLARIMIZ VARDI...
Yıl 1938..Altı yaşımı henüz bitirmişim.
Babam rahmetli hayatta ve Prostattan
yatağa henüz düşmemişti..
Yozgat’taki evimizin Çamlığa bakan cephesinde,
bahçelerimiz vardı..Ön bahçe,alçak bir duvarla ayrılmış,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta