ADA TAVŞANLARIMIZ VARDI...
Yıl 1938..Altı yaşımı henüz bitirmişim.
Babam rahmetli hayatta ve Prostattan
yatağa henüz düşmemişti..
Yozgat’taki evimizin Çamlığa bakan cephesinde,
bahçelerimiz vardı..Ön bahçe,alçak bir duvarla ayrılmış,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta