Eskiyen bir suret, dört duvar arasında yığılan düşünceler,
Masum bir el, ardında titreyen bir ışık ve yaralı geceler.
İçimde yıkılan bir sonbahar, ruhuma akseden kara bir kış,
Nihai son, hep aldanış, karanlığa atılan kaygılı bir bakış?
Ecel toprağım susuz çöl, kutuplaşan bir dünya mezar taşım.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta