Eskiyen bir suret, dört duvar arasında yığılan düşünceler,
Masum bir el, ardında titreyen bir ışık ve yaralı geceler.
İçimde yıkılan bir sonbahar, ruhuma akseden kara bir kış,
Nihai son, hep aldanış, karanlığa atılan kaygılı bir bakış?
Ecel toprağım susuz çöl, kutuplaşan bir dünya mezar taşım.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta