Açtın Arayı Şiiri - Sevilay Çartık

Acizlik eserinmiş, gaflet senin kalbinde
Taş olmuş yüreklere baştın, açtın arayı
Yüzündeki çukurda, gençliğim, halem sende
Asumana mukabil, taçtın, açtın arayı!

Haber vermez hallerin, arada oldu umman
Gafil kara şövalye, yolcu atla, toz duman
Rehavet çökmüş meğer, yürek ne olmuş yaman
Uykuların içinde, uçtun, açtın arayı!

Sırma telli saçıma, ah! Ayrılık dolandı
Sabırla çözülmüyor, garip kuş, bile yandı
İnsaf eyle ey aziz, bu can, canana kandı
Ay kalbime kalbini, seçtim, açtın arayı!

Mor menekşem hadi gel, kıyından ses ver dala
Avunur biraz gönül, git istersen dört nala!
Dolunun vurduğu gül, bak! Nasıl yaşar hala?
Vuslatın eşiğinden, kaçtın, açtın arayı!

Okyanus üzerinde, uçuşur özgür kuşlar
Kanadında taşımaz, sevgiden yoksun taşlar
Akıttıysam gözümden, of her dem, senli yaşlar
Kadehime dolanı içtim, açtım arayı!