Açsın Dünyada Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bedeni yetişkin yaprağı çocuk...
Olan gonca güller açsın dünyada.
Ekmeyi bilmezse toprağı çocuk...
Zor doyarsın ey dost açsın dünyada.

MEVLA vermiş iken bir sürü duyu...
Neden kötü olur insanın huyu.
Başka insanlara kazmadan kuyu...
Herkes kollarını açsın dünyada.

Yırtıcılar bile çıkmadan ava...
Tahıl ve otlarla öğünü sava.
Gülsün insanlığa daima hava...
Her sabah can güneş açsın dünyada.

Söylemesi çok zor olsa da dile...
Denk olsun yoksullar zenginler ile.
Gönlü kırılmadan gariban bile...
Sofrasını mutlu açsın dünyada.

Yüreklerden atıp kötüyü kem'i...
Siz bir birinizi kırmayın emi.
Yeni ufuklara bu köhne gemi...
Yelkeni neşeyle açsın dünyada.

Kulun benliğinden silinmezse ar...
Bu cihan başlara neden gelsin dar.
Adı sevgi olan dişsiz anahtar...
Kin kilitlerini açsın dünyada.

Kedere, belaya, derde tummasın !
Uslanıp zalimden medet ummasın !
Neme lazım deyip artık yummasın...
Adalet gözünü açsın dünyada.

Yüce yaratana yakarıştır bu...
Kalpler titremeli dendiğinde hu.
Sevda ırmağına aksın diyen su...
Pınarın gözünü açsın dünyada.

Vahşet duygusunu uzağa çelıp !
Soykırım yapanın bağrını delip !
Ne kadar ırk varsa yan yana gelip...
Yepyeni bir sayfa açsın dünyada.

Tarumar etmeden gönül kalemi...
Gel has odasında sende kal emi.
Yazmak isteyenler alıp kalemi...
Kırık ucu hemen açsın dünyada.

Cumali bakmazsan sen üçe, beşe...
Terki diyar etmez sevinç ve neşe.
Nefretle bakmayıp kardeş kardeşe...
Gönül kapısını açsın dünyada.