Açmam Yelkenleri Şiiri - Mehmet Aslan

Dostlarım gelir hep üzerime, dinlemem onları,
Beni anlamadan gelenlerin, hüsran olur sonları,
Kimisi dostça gelir,anlatırım hep bütün bunları,
Kimisi gaza gelir, bilmeden estirilen rüzgarları.

Rüzgarla gelenlere, açmam asla yelkenleri,
Okyanusun ortasında kalırız, kesilir esintileri,
Arkamıza dönüp baktığımızda, görmeyiz o pintileri,
Açmayız asla yelken, doldurmadan keseleri.

Rüzgarlar kesildi mi, çalışmalıdır bütün motorlarımız,
Nasıl çalışacaklar bilemem, boşsa yakıt depolarımız,
Aç kalınca bekleyeceğiz balıkları, elimizde oltalarımız,
Kalmayacak o zaman burada, ne şerefimiz ne şanımız.

Faydası olmaz bizlere, çünkü biz rüzgarın oğluyuz,
Yelken açmayız rüzgara, onun için bitmez yolumuz,
Depomuz boştur, çıkmayız yola çalışmaz motorumuz,
Bağlı kaldık karada, belli değildir yolculuğumuz.

Esin rüzgarlar esin, hepiniz mevsimliksiniz,
Yolumuz ömür boyudur, sizlerin olsun deniziniz,
Teknemiz yola çıkmaz, kesilir sizin esintiniz,
Biz kayıkla kürek çekeriz,sizin olsun geminiz.