Açlık ve Ölüm Şiiri - Mehmed Sarı

İki avuç un
Yedi tane kuru fasulye
Bir baş patates
Üç kaşık pirinç
Ve kuru diş mısır dokuz tane
Bir günlük yemeğindir bunlar
bekliyorlar seni
önündeki yemek teknesinde...

Ayağın yalın
Bir elin çolak böğründe
Ardında kurumuş mısır tarlaları
Toprağından çakıl kalmış yerinde
Yeller ile uçup gitmiş tozları.

Kara ipek tenli Afrika kızı
senin payına yaşam araçlarından
ancak bunlar düşüyor bolluk dünyasında.
Üzülme ama
kabardıkça
minnacık yüreğindeki
kocaman sızı,
Başka şeyler de var
uzaktan gönderilen yoksul çocuklara,
Yeter ki istemesini bil
ve son nefesini vermeden evvel
sıkılmış yumruklarınla
ve bilenmiş hıncınla
bağır yaşamını talan eden haydutlara.

O zaman yağacaktır başına
toprağına
yağmur yağmasa da
göklerinden dolu gibi
çelik kanatlı kuzgunlardan
üzerine atılan tonlarca bomba.

Onların çocukları
güllük, güzellik içinde
bolluk ve tokluk içinde
oynak bir şarkı söyleyip
kıvrak bir dans edercesine
geçirmektedirler bütün yaşamlarını
senin açlık ve kıtlıktan ölmen pahasına,
Yaşam kavgaları yaşlı yüreğimde
onulmaz bir çıban gibi kanayan
talan dünyasının mazlum yavruları,
Ne yapacaksınız
ekmeği, aşı
ayakkabıyı, kumaşı,
Ölümden sonra
gereksiniminiz kalmayacak bunlara...

3 Mayıs ‘09
Melbourne