Açlığım Barıştan Yana
Kurtardım geçmişten yakamı;
Fakat peşimde eşti yaralarımı.
İnsan yalnız kalır,
Öldürürse içinde yatanı.
Yalnız kaldım...
Vardım yolun sonuna,
Kan revan, bitap şekilde.
Geldim uçurumun ucuna,
Esti kuvettli bir rüzgar,
Yaklaştım git gide ecele.
Attığım her bir adımda
Dev kesildiler, belirdiler karşımda.
Ezdiler beni bir dost demeden,
Başaramayacağımı sandılar,
Güvenmediler bana..
Barışa aç insanlarda var,
Bir o kadar savaşa aç insanlarda.
Savaşlardan tattım, doydum;
Benim açlığım barıştan yana.
Kayıt Tarihi : 7.9.2017 02:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Akarsu 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/07/acligim-baristan-yana.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!