Açız Şiiri - Mehmet Cıngır

Yıllarca sövüp bu memleketi sömürenler
Ağızlarından oluk oluk lağım atıyorlar.
Sığır gibi yiyip yiyip azıp semirenler,
“Açız”diyerek onurlarını satıyorlar.

Göbek bir metre önde”açız” demeyin ayıp,
Kaybederler on koyun teslim etseniz sayıp,
Her gün peş peşe en az kırk yalan sıralayıp
Bu memlekette tozu dumana katıyorlar.

Bilmez ağacı yaprak,bilmez bulut göğünü,
Kaçırmazlar hiç ne bayramı ne de düğünü,
Bunlar, kafayı çekip çekip de güldüğünü
Gizleyip de açlık ayağına yatıyorlar.

Kurulacaktır elbet bir gün ukbada mizan,
Ne Oruç biliyorlar ne de kutsal ramazan,
Elde şişe inip meydanlara zaman zaman
“Özgürlük ”deyip kargalar gibi ötüyorlar.

Dolaşıp ülkeyi köy köy ,ilçe ilçe, il il,
Ve duygu sömürüsü yapıyorlar bilfiil.
“Açız”dediklerine bakma,şunu iyi bil,
Dans edip şiş göbeklerini oynatıyorlar.

Bazıları da kul hakkı yemek haram deyip,
Koca göbeklerini kul hakkıyla besleyip,
Sofraları bin bir çeşit yiyecekle süsleyip
Helali haramı düşünmeden yutuyorlar.

Kimine dediler koyun, kimilerine mal,
Tercih senin kardeşim;beğen beğen,seç seç al.
Kimi eşek heykeli yaptı;kimi okul, yol,
Yapılana kör, bir yerlerini yırtıyorlar.