ACİZLİĞE YER YOK
Acizlik bu olsa gerek türbülansta,
Kanat çırpıyorsun havalanamıyorsun,
Karanlık tünellerdesin, dehlizlerde,
Bağırıyorsun, sesini duyuramıyorsun.
Yaşananlar kabus gibi, rüyalarda,
Azın bir manda, kaçamıyorsun.
Çatıya çıkıyorsun, o da çatılarda,
Kurtulmak istiyorsun, uçamıyorsun.
Büyük bir çıkmazın içindesin, uçurumlarda,
El uzatıyorsun, elini tutanı bulamıyorsun.
Duygular sel olup akıyor, selin ortasında,
Tutunacak bir dal arıyorsun, tutunamıyorsun.
Zamanın caf caflı yerindesin, sabahlarda,
Akşamın olacağı belli durduramıyorsun.
Acizliğin son demindesin, gözün dağlarda,
Kaçıp gitmek istiyorsun, gidemiyorsun.
Aşık Selimi hani nerde tuttuğun eller,
Varken yediler, yokken inkar ettiler,
İyiliği seveyim, sizi nankör kediler,
Keriz olmanın sonucu acizlik dediler.
24.02.2019 Ben Selimi
Kayıt Tarihi : 24.2.2019 10:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!