Acıyorum Şiiri - Midayet Kara

Talihsiz biriyim, yine gülmedim
Felek peşimizde, aman demedim
Hırsızla bir olup, haram yemedim
Haram yiyenlere, acıyorum ben

Saray yavrusu oldu, evin barkın
Riyakâr insanla, kalmadı farkın
Uydun hainlere, döner mi çarkın
Yolundan çıkana, acıyorum ben

Sevabın yerine, günah işledin
Fukarayı ezdin, hain besledin
Yetmedi canımı, almak istedin
Kendini bilmeze, acıyorum ben

Yetmedi mi artık, sitemim sana
Çekersin dertleri, acırsan ona
Alamasan geri, kıyarsın cana
Ölüme gidene, acıyorum ben

Yaptığın işleri, bir bile bilsen
Gittiğin o yoldan, geriye gelsen
Yalvarırım sana, dön artık desem
Yolundan çıkana, acıyorum ben

Geçmişe bakarsan, gelecek olmaz
İnanma yalana, hiç yüzün gülmez
Eziyet görünce, dermanın kalmaz
Dermansız kalana, acıyorum ben

Doğruluk insanın, kalbinde olur
Doğruyu seçmeyen, belayı bulur
Çekersin her bela, başına gelir
Yolundan çıkana, acıyorum ben

Ne hale düşürdün, yine sen beni
Kötülük ruhunda, affetmem seni
Eski yaşantımı, ver bana geri
Kötülük yapana, acıyorum ben

Niye yazıyorsun, sende düşersin
Çektiğin dertle, kadere küsersin
Dost sana bakar, dostunu üzersin
Her derde düşene, acıyorum ben
(0225) Ekim 1981