Acıyorum... Şiiri - Ramazan Demirel

Senin iyiliğin için senden firar etmeliymişim gibi geliyor,
gel gör ki dilde ki ELVEDA'dan daha büyük yürekte ki prangalar.
Firar etmek iş değil, ya geride kalanlar…
Biliyorum… acıyorsun…

Ama, öyle kolay mı sanıyorsun, izninle de olsa senden firar edişi
Bir ıslak öpüşmeden sonra, dönüp ardım gidişi.
Bize yataklık etmiş her bir hücre
Ücralara sinmiş suçlu sevdamız...
Kim bilir belki, yıllar bizi bizden saklamış oncadır
Biliyorum… acıyorsun…

Kaldıramadığım yükler omzumda
Ne sana kıyabiliyorum, ne yok sayabiliyor..
Keşke diyesim geliyor…
Dilim acıyor…
İçimde donakalmış öksüz duygular,
Ruh bedenden kaçmak istiyor,
sinmek istiyor nerde bir kuytu var…
Biliyorum… acıyoruz…

Bundan böyle bensiz olsun gördüğün her düşün,
Benle yaşadıklarını unut, yaşayamadıklarını düşün…
Kendi kampını kur yüreğine,
Kendine zaman ayır, benli hayallere değil.
Nasıl acısız bitirirsen, kalleşçe de olsa öyle bitir.
Kendi yönteminle as darağacına suçlu olan her neyse.
Biliyorum… acıyacak…

Kısacası, başıma gelen en güzel ve en acıtan şey…
Sen nasıl iyi hissedeceksen, öyle yaşa hayatı.
Kimse, yada hiçbir şey engel olmasın sana,
Ben bile dahilim buna, unutma..
Unutulmayacaksın ayrıca,
Şimdi senden firar ediyorum ama,
İhtiyacın olduğu her an, bir şekilde yanında olacağım…
Ve…
biliyor musun…?
acıyorum…
(18 Aralık 2006, Adana)