Acıyı Saklarken Şiiri - Oktay Kocagöz

sırası gelen her kelime dudağımdan hazır düşmeye
pek yakışan mayına basmış cümleler giydim üstüme
bir sır gibi sakladığım yerlerimden ve
yağmur yağan camlardan düşüyorum şimdi
bir uçurumdan döküyorum içimi
yağmur mu yağdı bu yollara yoksa gözlerim mi

hayat, anti-depresan bir terörist gibi karşımda
yalancı gülüşler vaad ederken aklıma
camlardan sarkmak düşmek değil
uçmaktır belki aslında

aslı dünde kalan yollardayım
yayan
bir çocuktur ayaklarım
ki her gece maziye koşan

annem “yağmur mu yağıyor oğlum” diye sorarken
hüznümü gizli bir hazine gibi
saklandığım odalara taşırken
insan kutsal bir canlıymış meğer
acısını sessizce kendisine saklayabilen