Acıya tiryaki Şiiri - Vildan Altunbaş

acı çekiyorum,
acıyı içime çekiyorum,
şimdi içimde bir organım zarar gördü
derken;
ruhumun zedelendiğini hissediyorum,
aklım bir uçtan çıkıp kaçacak,
yer yok çünkü, böyle eziyete bedenimde,
acıyı içime çekiyorum nefesimde,
bir tiryakinin,
bitirdiği üçüncü paket sigara gibi...
koşup bir yerlerden bir paket daha alıyorum,
öksürük tutuyor,
burnum sizliyor acısından,
durma devam diyorum,
can teslim edene kadar...
boğulup ölene kadar...
bir acı söndürüp,
diğerini yakıyorum,
bir tiryakinin vazgeçemediği gibi...
sonra insanları düşünüyorum,
derdi dağlar kadar,
maznun insanları,
onların acılarına üzülüyorum,
sonra onların acılarını çekmeye başlıyorum,
ağlayanlarla ağlıyorum,
toprağa yavrusunu koyan bir anneyle,
aynı toprağa giriyorum,
acıyı dolduruyorlar yüreğimize,
bir avuç toprağa bakıp,
acı çekiyorum....
kimse üzülmesin,
artık herkesin derdi kederi,
beni bitiriyor,
kötülükten doymayan insanlar,
olmaz olasılar,
acının közünde sonsuza dek kavrulun...
iyilik için karşılık beklemem,
iyilikler gökyüzüne uçsun,
kötülük yapanın karşılığı olsun,
asla ahları yerde kalmasın....