Acıtmak mı His Şiiri - Sevinç Kavuk

Beyaz bulutların duygu sağanağında
Sulayan hep fazlalıklar takıntıları
Tam kıvamında bir hali
Zorlama imgeler ve her zamanki
Yor sendromu, yüreğinden dökülenleri
Göz ucuyla harlamaya bir mevsim ki
Bilinmez başlangıç saati

Acıtmak mı his
Çağırmadan gelenlerden olmaya ıslanmak

Yüreğinden tazelenen usunda
İnsandır gördüğüm hâlâ
Islaklığın vefa tadında
Yarini bekleyen çeşme başında
Yaşamın derin çizgilerinde akış var sularda
Duruş gerçeği aşk, aynalarda bir bakış ki
Bilinmez başlangıç saati

Acıtmak mı his
Beklenmeden gidenlerden olmaya ıslanmak

Yasakların adını koyarız kimi kelimelerle
Uygulamaya bulmak için karşıtını
Yine yaşam yasak eder kimi kelimeleri
Anlamını bilmenin yeterli olduğuyla
Hep bir var, hep bir oluş veya var oluşa
Akıl insanlarda var
Bir kusuru kucaklayan sabrın gülümseyişi
Hırsın türlerine dikkatle nazar eyleyişi
Coşku peteğine aşk açan çiçekleri
Hep anlayış sevgisi, zamana solmaya ki
Bilinmez başlangıç saati

3 Eylül 2007

Acıtmak mı his demişken, bunu bir örnekle değerlendirmek istedim… Bu örneği kendime yönelik seçtim… Zaman zaman, istemeden elbette, kimi ifade ve anlatım kusurlarımı öyle çıplak sergiliyorum ki, kendimi bağışlayamaz oluyorum… Bu yetersizliğimi, üstüne üstlük, tesadüfler öyle acımasız yakalıyor ki, özür dilesem faydasızlık, mahcubiyetim çaresizlik olmaktan ileriye gidemiyor elbette… Ker kötülüğün ökçesinde iyiylik sürür… Kendimi cezalandırmayı da tercih ettiğim anlar, umarım, dikkatime yeterli bir mucizenin hayrı olabilecek… böylesi anlar için, anlayışlı olmanızı diliyorum…

Kusurlar, kişisel bir algılama hislerine kapılmadan önce, gerektiriyorsa hatırlatmak, hatırlamak olanaklarına şans tanıyarak, düşünce olarak, ki sadece düşünceyiz bir arada ve beraber, hep sadece bu amaç, istek ve hevesle katıldım aranıza, üzmesin sizleri lütfen! Üzülmenize kıyamam! Bu kusurlarım, sadece zaman zaman oluşan, oluşabilecek bir dikkatsizlik doğallığı kadar, yanılmadan da kaynaklanabilir…

Elbette her kusura tebessüm edebiliriz gönlümüzce… Ama hatırlayalım ki, bu bile bile yapılan bir düşünce verisi olacak ve belki üzülmenin ötesinde hoş olmayan olay olgusuna neden olabilecek… Kusurları kendim yarattığım için, katlanmak da bana düşecek elbette ve seve seve katlanacağım çaresizce… çaresizce diye anlatmak istediğim, güzel bir düşünceyi, aslında hayranlığımı katma hevesi olduğu halde, gerçekte oluşan, anlaşılamayan bir zorlandırıştan duyduğum üzüntü. Bu üzüntüm hep özür dileyişim olacak…

Kusurum özürümdür. Kusurumu kendim nasıl bağışlamaya istekliysem, özrüme bağışlanabilecek anlayışa da o kadar teşekkür taşıyan yüreğime, saygımı korumaya özenli olacağım, zira, sizleri sevdiğim kadar kendimi de seviyor olacağım hep…

Ve zaman zaman, kimi yazılarımda dikkatsizliğimden kaynaklı kusurlar oluşuyor, anlayışın sadeliğini buluyorum, mutluluğumun bir güzel rengidir bu...