Hepsi yarınların umudu çocuklardı
gökyüzünün açılan penceresinde
şimdi onlar birer yıldız çiçeği
ana yüreklerimiz bakıp büyütemedi
utanıyorum çaresizliğimden
kadınlığımdan
analığımdan
yüreklerinde umut kuşları tutuşan
ülkem çocuklarından.
onlar şehit
sessiz kalan milyonlarca şahit
utanıyorum
başım öne eğik
Taş olsa çatlar orta yerinden
onca çaresiz kalmış küçük beden
toprağın bağrı delik deşik
Ah..
ağlıyorum
başım öne eğik
İlknur'lar,Tuğba'lar, Zeliha'lar
Ne gözyaşları
ne yağmurlar söndürebildi ateşi
ne de aktı şehirlerin pası kiri
beyazından utanır oldu kar..!
29Kasım2016 /İZMİR
Canan ErenKayıt Tarihi : 1.12.2016 03:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Acının tarifi yok../ Adana Aladağ da yanarak şehit olan 12 küçük kızıma ithaf ediyorum

Sanırım, yapaylığından.... Ak diye yutturuluyor ya, kara..
İç sızlatan bir şiir.. Güncel, neredeyse alıştığımız gündemden..
Kutlarım Canan Hanım..
Oysa onlar korunmaya muhtaç birer çiçek kadar narinler ve ne kadar iyi bakılırsa o kadar koku verirler... Onların narin olduğuna bakmayın onlar kardelenler kadar mağrur ve dirençlidirler... Kocaman dünyalarında sevgi barındırırlar...
Elim yangınlarda yitirdiğimiz yavrularımız bir ihmale kurban edilen karanfillerdir... Onlar cennetin çocukları artık...
Şiir elim olayın ve acının tanıklığını yapmış... Canan Hanım kaleminize sağlık... Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (4)