Acının Orakçısı Şiiri - Halil Işık

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Çürük taylar gibi, kanı kahverengi

Sürüp toprağın en tarazlı hâlini

Geçmiş buradan, ben istemesem de

Yağıp hüzünler, çimenlere güz rengi

*******

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Sisler içinden, köhnemiş bir tren gibi

Vagonlar pas içinde, eşkıyâ düdükleri

Ismarlayıp gitmiş, ölümlü anları

Basıp köyleri uykuda, zehir gibi

********

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Hoyrat rüzgâr ters çevirmiş gülleri

Nasıl kanatmaz ellerimi o bıçkın?

Söküp sapsarı saçlarımdan alenî

Dağıtmaz mı yine sevmek hevesimi?

*********

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Çatlamış kabuk, alaca nar yarılmış

Dile yayılmış hasretin buruk tadı

Gencidim, bilmezdim doğrusunu işin

Bir doğruya, çok yanlışla varılırmış

*********

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Birisi, usülsüz sevmiş diğerini

Gözleri sonsuz kadınlar çizer gibi

Hapishâne duvarlarına, korkunç elleri

Kan tutmuş, gecenin kestiği yerleri

*********

Acılar, buradan gece geçmiş, belli

Kötürüm etmiş, aşkın cömert elini

Bundandır, bir yerlere varamayışım

Takıp da geniş kanatlarını aşkın

Yaralı elleriyle uçamayışım

20 Nisan 2016 Çarşamba / İstanbul