Acıya Dair Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Sokakta kalmak deyiminden çıkarsak yola
Ve sokağı da atarsak evden ibaret bir hayat var elde
Sokağı mevcutlu yapan evin kendisi
Caddeyi yapanda sokakların çokluğu
Evide sen yaptın be insan oglu insan

Şimdi neden yakınırsın yanlızlıktan yada çıkmayan sokaktan
Bu sokaklar ki mahalleden ibaret camisiyle makul imaret
Her mahalle bir cami ////bir cami bir fani den ibaret
Küllüm oda topladımı bagirtarak cemaat
Koştu geldi halepten şamdan mısırdan ve asuangeberden . Yok gebermedi hala sag

Olduk sana minyatür bir kasaba gerek bir okul kelli onda
Adını sen koy /// yok ben koyarsam olacagi senli-benli
Ardından da gerekti muhtarı jandarması hakimi ve oteki
Öteki dediğim iki uclu olan degnektir ......
Öğretmeni unutmayalım bizi sizi ve.... adam edemeyen

Simdik olduk mu hepten şeherli
Hani Anadolunun köylüsünü getiren şehre varya
Ipek yolundan başak başak buğdayların sarı saclisi gelin kız
Hani elleri nasırlı ayakları çıplaklıktan utanan
Başı yazmalı uğruna bin mavzer mermi yaktığın
Bizi biz eden uyluklarından öptüğüm kadın
Onu yanlızlığa terkettigimiz çocuğuyla büyüyen
Anamız kardeşimiz gelin kızımız ve yosmamız bizim
Bugün yanlızlıktan yakınan şiirleri o dur dile getiren
Ve yanlizligin acısını
Ve şehirlerin kirliliğini
Ve karanlıkta korkmamayı ardilina öğütleyen
Sokakta.
Ve konumuziken sokak
Ayrıca geceleri hovardalık ettiğin
Burada acı da biberden değil ibaret
Yakarak iyileştiren şeyin adi yüreğinin sesidir
Feryadıdır bağıran
Bir baykuşun gece sesi yırtarken desiberleri
Olçülmedi henüz/// ama cami imamı en güründen tellendirir narayı
Tık yok
Baykuşa kızarsında bir apartman itine polise tel edersin hav deyince
Nafile nafile
Bitirelim burada fermuarı çekelim agza.
Bunun ucu geceleyin kaçmadan bir tarafa.
Eyvalla.