Acını Tatmayayım Gönül Şiiri - Fevzi Günenç

Acını tatmayayım Gönül

Zeliş anacığımızın bir sözü vardı hatırlar mısın Gönül?
'Allah acınızı tattırmaya yavrularııım...' derdi, parmağımıza diken batsa, bize sarılarak ağlaya ağlaya… Bunu çok içtenlikle söylerdi hem de.
Ben de sevdiklerim için bu dilekte bulunuyorum şimdi:
'Sevdiklerimin acısını tatmayayım.”
Acısını tatmak istemediklerimin başında gelenlerdensin sen, biliyorsun.
Öyle büyük bir yüreğin var ki, düşmanlarına bile yer vardır orada. Gerçi hiç düşmanın olamadı senin. Gerçi düşmanın değildi şimdi söyleyeceğim kimse de:
İlk kayın anam Şakire hanım. Kapı karşı komşularından bir gelin o hastalığa yakalandığında haberi bize ağlayarak şu sözlerle vermişti.
“Sevgi Gelin de adı batasıca hastalığa yakalanmış…”
Nasıl da yakışmış bu tanım o hastalığa…
Adı batasıca hastalık!
Senin de o “adı batasıca” hastalığa yakalandığını ilk öğrendiğimde hıçkıra hıçkıra ağlamıştım Gönül. O kadar çok ağlamıştım ki, gözlerim kızarmış, göz kapaklarım şişmişti. Bu nedenle de bir süre evden çıkamamıştım. Kimseyle de paylaşamamıştım bu acımı.
Sonra bir göğsünü aldılar. Bunu da bizleri üzmemek için hafifseyerek söylemiştin:
“Neyse ki habis değilmiş ur. Yayılma özelliği yokmuş…”
Az önce, evine giderken uğradığında verdin yeni bir kötü haberi:
“Öbür göğsüme de sıçradı ur abi” dediğinde bir kaz daha yıkıldı dünyam başıma. Hiç de üzgün değilmiş gibi görünüyordun oysa sen. Adamlık bu işte. “Başkaları benim için üzülmesinler” diye acılarını içine gömebiliyordun.
Ama ağabey yüreğidir bu. Sen ne kadar gizlersen gizle, görür benim gönül gözüm. Etle tırnağız, karındaşız, birbirimizin parçasıyız çünkü biz.
Amma sulu göz biri olup çıktım ha ben de… Yarın 1 Mayıs alanına nasıl giderim bu kızarmış gözlerle, şişmiş göz kapaklarımla, bilmiyorum.
***
Kıyamet denen şeye inanmazdım önceleri. Şimdi anlıyorum ki kıyamet kopacak. Hem de kitapların yazdığı gibi dünyanın altını üstüne getiren, Nuh tufanı benzeri, Japonya’yı vuran deprem, tusunami gibi felâketlerle kopmayacak kıyamet.
Kıyamet, insan oğlunun kazanmaya olan ihtiraslarının sonucu, üretilen her besin maddesine katılan hormonlarla gelecek. Birler, onlar, yüzler, binlerin değil, milyonların acısını tattıracak kalanlara bu kıyamet.
Kötü sonu görmezden gelen, hilebaz, sahteci, namussuz, alçak üreticiye göz yuman yöneticiler olacak belki de en başta, o acıyı tadanlar.