Şair kaybetmeyi bilmese sevmezdi,
Sevmeyi bilmese kaybetmezdi.
Kaybetmeyi alışmıştı şair elindekileri,
Bu yüzden sevdi mi güzel severdi.
Şair akşamları otobüse binerdi,
Yağmurlu havaları da severdi.
Hele bir de akşam otobüste yağarsa yağmur,
Işıkların eşliği ile kendinden geçerdi.
Otobüsün bozuk koltuklarına bakarken şair,
Otobüste birkaç çift görürdü, imrenirdi
Otobüste el ele göz göze.
Bir şairdi fakat bir şiir bile okuyamamıştı bir güzele...
07.02.19
Kayıt Tarihi : 18.1.2021 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!