Acımıyor Bak Diyen Şiir

Bak yine güneşi yutmaya başladı bulutlar,
Radyoda bülbülle gülün hazin hikayesi var
“Olmuyor” diyorsun
“Büyü bozuldu…
Parmak uçlarım bu kez kolayından bir aşka vuruldu…

Uç uca eklenmiş zorlu dağlara
Tırmanma çivisi çakmak,
Çamur renkli okyanuslarda dalgalarla boğuşmak
Soğuk rüzgarlara meydan savaşı açmak için,

Kanatlarını ihtiyar kanatlarımın altına eklesen bile
Yapamam …
Çırpınamam. “

Ey son Sevgili;
Yorulma
Bırak, o eskiye gömdüğümüz rengarenk sözleri
Uçkun hayaller boşlukta eriyen ses dalgaları gibi eridiler.
Benden öncesini özledin işte
Ve benden sonran da olacak diye
Suçlanmak yerine
Kabul et ki düştük biz
Yaralandı dizlerimiz
Kanadık.
Çok da acıdı acımasına da
“Acımıyor bak” dedik.

“Acımıyor bak” demeye devam edeceğiz.
Boş vereceğiz
Nefes aldığımızca
Suskunlaştığımızca
Gülebildiğimizce
Ağlamamak için başımızı bulutlara gömebildiğimizce
Papatya yapraklarını yolabildiğimizce
Acıyı yaşayacağız
“Acımıyor bak” diyeceğiz

Kalbimizin öpülmemiş yerini elbette bir başkasına saklamayı hep becereceğiz.
Ne ben yastığımı yırtabileceğim
Ne sen tiyatro gününde
Eşitlik zincirini anlatabilmek için
Gece ile gündüzü barıştırabileceksin.

Kavga ölene kadar
Sevmek gibi
Acımak gibi
“Acımıyor bak” demek gibi
Yalan ile gerçekte bütünleşmek gibi…
Acımıyor sevgili
Acımıyor bak hiç acımıyor.