Acımaz Dünya Şiiri - Zeynep Koçar

ACIMAZ DÜNYA
Sorsan gökyüzü hep mavi.
Ama kaç yürek soldurdu bu zalim dünya.
Bir gülüşün gölgesinde kaybolan hayaller,
Bir umut, bir hüzün hepsi avuçlarda.

Acımaz dünya, sormaz halini.
Gözyaşın düşer, toprağa karışır.
Bir yol ararsın çıkmaz sokakta.
Sesin yankılanır ama duyulmaz hiç.

Güneş doğar yine de üşürsün.
Rüzgâr sert eser, yollar savrulur.
Kime sığınsan gölgesi eksik.
Bir yanlızlık kalır omuzlarında.

Acımaz dünya alır neyin varsa.
Bir gül kokusu, bir düş, bir hatıra
Ama yine de yürürsün inatla.
Çünkü insan umutlarla yaşar daima.

Ama dünya bilmez yarayı.
Kanatır, acıtır, güler geçer.
Ne bir özür diler ne de durur.
Sen çırpındıkça daha çok ezer.

Söylesene dünya adaletin bu mu?
Kimine bahar, kimine hep kış.
Kimine zafer kimine yıkım.
Kime sofra, kimine açlık.

Bir çocuk ağlar kimse duymaz.
Bir ana bekler yolu boş kalır.
Bir genç düşer hayalleriyle,
Toprak sessiz, hayat acımasız.

Ey, zalim dünya neye doydun?
Kimlerin ahı kaldı sende?
Hangi gözyaşı silebildi taşını?
Hangi umut geçebildi önüne?

Ama biz yine de yürürüz.
Yenilmiş, yorgun ama hala ayakta.
Çünkü dünya acısa da acımaz,
İnsan hep umutla yanar, yanar da yanar…

18.02.2025