Acımasızlığın şeytan Gayyası

Acımasızlığın Gayyasında ki cenk...
Bir gönülü çekip alabilmek sancılardan.
Ürkütülmüş günün prangalarında en koyu renk
Bir ödülü kurtarabilmek zincirin halkalarından.
Hep karşı durur o kambur şeytan, miskin sırıtışlarında
Her pusuda var mendeburun o keskin gözleri...
Kimseye su vermeyişinin pis pis kırıtışlarında
Sarnıç'tan boş döner geriye kova'lar...feryatlarla.

Biz ne iğneli fıçılar gördük hayat yapraklarında
Her destanın altında bizim imzamız var.
Biz inancı sularız gönül kanımızla......
Her huzur yatanın deryasında bizim imanımız var.
Koparır her acımasızlığı, bakışlardan yüreğimiz...
Her hoyratlığın kanadını yolarız gözlerimizle.!
Hiçbir gönülü, gönülsüzlüğün gönlüne veremeyiz...
Her acımasızlığın acılarını, doldururuz kendi ciğerlerine.!

Yıkılsa da en öndeki yiğit cengaver
Ardından nice gönüller gelir, aşılmaz bizdeki o dağlar.
O günün ufkunda güneş doğar bizlere ağrısız, sancısız...
Gönüllerin yüreğinde zafere boğulur üzüm salkımlı bağlar.
Anlamların deryasında...Acımasızlık boğulur,
Yok olur yüreklerimizin sesleriyle düşman, ebedi kalır anlamsız.