Acımasız Zaman Şiiri - Yalçın Öner

Bu günün küçükleri ey cici yavrular,
Yarının büyükleri 'siz' dediklerinde,
Gökteki yıldızlara ev kurmak neyse,
O denli uzaktı bu sözler gerçeklerden bana,
Yemin ederim hiç gelmezdi aklıma,
Birgün kırkbeşime ergeç geleceğim de...

Saatler, günler, aylar ve uzun yıllar,
Unutulmaz bir gecelik aşklar misali,
Selam vermeden, hatır sormadan,
Yolcular indirip, yolcular alan
Telaşlı trenler gibi geçip gidiyorlar..

Ne yalvarmam yakarmam.
Ne dualarım asla...
Vurmak istedim ama vurmadı kurşunlar.
Ne tatlar katmıştım, ne keyifler verdim,
Ne hatırımı saydı ne kıymet bildi asla!
Dur durak demedi hızla geçen zaman.

Geldik işte artık ömrün sonuna,
Bastık artık zamanın son basamağına.
Dur arızalan biraz, benim için oyalan,
Yavaşla ne olur, yavaş geç ey zaman.
Bunlar son çiçekler ve son kelebekler,
Bu çeşmeden içilen son damla su belki,
Ve göğe bakıp alınan belki son nefes de bu..

Çok yoruldum iki gözüm, ne olur biraz dur,
Birkaç saniyeden sonra ise,hep dursan da olur.

07.02.2004, Ankara