Acımak Şiiri - Eda Ateş

Bir balıkçı vardı, kırık sandalıyla denize açılan...
Başında eski hasır şapkası, elinde babadan kalma oltası.

Pırpır teknelerinin yanında sandalı küçücüktü, ama denize aşkı çoook büyüktü.

Bir atardı oltasını denize hevesle,
Kendi kendine seslenirdi 'haydi rast gele'...

Çok bir şey rast gelmezdi, ama balıkçının hevesi hiç bitmezdi...

Bir gün bir balık takıldı oltasına, pulları ışıl ışıl.
İpek gibi kuyruğu..
Bırak beni gideyim yazık bana dedi küçük balık.
Karım evde aç ama dedi balıkçı

Ama benim pullarım parlak parlak.
Ya benim saçlarım, bak hep ak.

Benimle doymazki ama karnın,
Doyar ama karnı, daha büyük balıkların..

Balık acıdı yaşlı balıkçıya, bıraktı savaşı.
Balıkçıda balığın haykırışına dayanamadı, çıkardı oltada..

İkiside boşa savaşıp boşa pes etmişlerdi.
O andan sonra ne balık canına ne balıkçı büyük avına kavuşamadı...

(Eylül,2007)