Acıma/sızdın,
Gittiğinde
Kendini bırakmıştın
Yüreğime,
Belleğime,
Her hücreme...
Yasadığım depremden
Öyle bi sallandım ki,
Parçalarım döküldü.
Hasarsız çıktın
Seni koruduğum
Soyut mekanımdan.
Acıma/sızdım
Her döndüğünde.
Bilemedim çünkü
Aklınla mıydın,
Kalbinle mi?
Acıma/sız
Gör kendini ve
Duvarlara çakılmış çivilerden akan kanımı,
Somut mekanımda.
22.12.2019
Mingeçevir
Kayıt Tarihi : 22.12.2019 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Acımasız" isimli bir resim eserinden etkilenerek
Ya da Şairenin...
"Sızma" eylemi şiirin diyalektiği...
Acıya sızmak mı, acımasız mı?
Ustalık işte..
Tebrikler Halide Hanım...
gizli bir örgütün en ucra hücre evlerine girer gibi
sessiz-sedasız
ayak izi bırakmadan
kapı açmadan
karanlıklarda hayal/et gibi
...
tekirin kaburgasına kurumaya bırakılmış
çökelekin suyu gibi
acıma...
sız
...
yaşlı ağaç kovuklarına
sürüngenlerin yolu gibi
acıma/sız
TÜM YORUMLAR (2)