Acım, Kanım, Kadınım Şiiri - Bekir Dalkıç

Bir bıçak soktular gecenin kalbine ve ağır ağır çektiler eski bir sevdayı sızlatırcasına.
Açınca gözlerimi bir de ne göreyim.
Hayâlin.
Kırmızılara bürünmüşsün, oysa hep siyah giyerdin,
neden?
Acım, kanım, kadınım.

Yıldızlar ekmişsin gözlerine, yıldızlar.
Geceleri açar çiçekleri.
Saçların rüzgarlarım,
yandım desem esersin yanan yarama, püfür püfür.
Üşüsem hiç düşünmez,
kan ağlasa da için kesersin o saçları kökünden hemen.
Bilirim.

Azar bazen yaralarım, direnmekten yorulurum.
Çekilir bir köşeye, çocuklar gibi küsersin bana.
Lakin üzülsen de üzemezsin beni.
Acım, kanım, kadınım.

Yollar, ah yılandır yollar, yutarlar seni,
Kıvrıla kıvrıla götürürler benden uzaklara.