Açıldı Kapı Şiiri - Altan İlhan Arslan

Arkasından kapı açılmıştı.
Dur! Ama neden? O hep içerideydi
Bir pavyon havası yoktu dilinin
Bir günah yuvası hiç olmamıştı!
Hafif bir gacırtıyla önce yavaş
Tutuklu bir zamanla aralanmıştı.
Kapı, henüz almamıştı yerini açılmakta
Getirmemişti o son hareketi.
Bir menteşe kadar yuvarlak
Dil! Ses verdi buna, en sonunda:

— Siz, bir yavşaksınız!
Bu gizli hücum, bu karanlık niye!
Her yan bir ses! Her yan bir görüntü
Her faaliyetin daha ilk başında
Her lahza çalınan hakkı umumun
İçini kim bilir! Nasıl boşalttınız?
Hadi vakur ol lütufunun üçüncü cetvelinden
Kaç kerat ezberle türlü yalan
Kaç şafak daha geliriz razı, soyuna sopuna
Sardığın şu, nice rezalet altındayız.
Öğreneceksin! Sende herkes gibi
Oturduğunuz şu makamın tescili koltuk
Sana hayallerinin bir tuzağı!
Seninde en büyük makamın;
Ne sıvacı Cemil'in, ne tamirci Rüstem'in
Yattığı yerden büyük! Anca bir mezardır!

Bir menteşe gacırtısında kapandı yine
O vakur kapı.
Yine suskunluk, aynı bıkkın gönülle birlikte.
Çekildiler içine sessizce yüreğin.