dünya sanki bozuk plak
hep acılarda takılıyor
bırakılsa da çıplak
dibi ballı dut ağacı gibidir aşk
köklerini iyi salamayınca çorak yüreklere
ufacık sallantıda yıklıyor
güzel günlere insandan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Her bitiş yeni başlangıcı beraberinde getirdiği gibi, acıların karşıtıda MUTLULUK....zaman en iyi ilaç olmasaydı nasıl yaşanırdı....
Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta