Acıların başka bahara, uzanıp kaldığı,
Ateşlerde yandım, cılız kalan şule misali.
Sanki yanan ben değilim, içinde sakladığı,
Elbet bir gün söner diye, verilmişti gözdağı.
Doruklarda sancımız vardı, şale gibi uzak,
Nem almıştı ten’e inat, sessiz kalan yekvücut.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
