Acıları Görmeye, Acıları Duymaya

Oturmaktasın,
Karanlık
Buğulu bir cam,
Aydınlatır
Bir küçürek odadasın!

Gözlerin görmezler,
Göz!
Göz!
Olsa da yüreğin,
Gözü söküp atan
kendi ellerin,
Görmemek için
Burucu acıları....

Duymaz kulakların,
Hışır!
Kıpır!
Olsa da için,
Kulağı kapatan
kendi ellerin,
Duymamak için
Acı......!
Elem...!
Keder.!
Yankılanan çığlıkları...

Bir buğu sarmış,
Hayatının ışığını
Taşıyan
Biricik camını,
Soğuğundan değil
Dışın;
Buz kesen
Boşluğu!
Karanlık odanın.

Kapını aşındıran,
Dostluğun
Çağrısı bu,
Türküsü
Dilimde
Halkların,
Islıkla
Çalarım.

Duyasın diye
Çalarım!
Aşmak için
Kör güzü,
Sağır kulağı,
Varmak için
Boşluğun ötesine,
Ta yüreğine,
Derininde!

Çünkü ben ki,
gördüm acıları
Çünkü ben ki
duydum çığlığı
Çünkü ben ki
umutlarını taşırım
damarlarımda
sıcak ve dinmez
milyonların

Şimdi,
gülüm
güzelim
Şimdi
umudum
mutluluğum
Şimdi
geldi vakti
görmenin ve duymanın
yaşamanın
Acısını,
Elemini,
Kederini,
Milyonların!

Şimdi
geldi vakti
türküsünü
söylemenin
Halkların

Şimdi
geldi vakti
barikat barikat
meydanlarda
savaşmanın
savaşında
milyonların,
halkların,
hükmolunanların!