Biz acılardan geldik
İçimizde hep eksik birşeyler
Ve hep kanayan yaralarımız vardı
Dinmezdi sessiz çığlıklarımız
Acının en onulmazını çektik
Türkülerin en dokunaklısını söyledik Sonra
Susarak yürüyüp geçtik kendi içimizden
Biz dağlardan geldik
Bilmedik pamuğun yumuşaklığını
Yüzümüzü okşayan bir el de değmedi tenimize
Rüzgar çarpar geçerdi bir tek
Gönlümüzü hoş eden bir söz de işitmedik
Bu yüzden acılarımız hep taze kaldı Gönlümüz hep kırık
Sonra
Yüzümüzü yere yaslayarak
Geçip gittik gölgemiz üzerinden
Kayıt Tarihi : 20.6.2014 08:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!