Acil dokunuş Şiiri - Yusuf Işık 3

ACİL DOKUNUŞ

dört yan ayaza kesmişti
kayalık kıyılarında
usulca elinden tuttuğum
bu gün bile bırakamadığım
yaşamımı gezdirirken
zemin ve boşluk
ve dahi uçurum
hiç yoktu
alkışlara tutulduğumda
gök al karanfillere boğulmuştu
tamamlanması güç boşluklarımla
eksiktim
hiç olmadığım kadar
türkü söylediğimi sanırken
yegane amacımın
kendi sesimi duyabilmek
ürkünçyalnızlıklarıma
sağlam bir dost bulabilmek olduğunu
itiraftan bile korkuyordum
dalgakıranlarımı okşayıp
bir dokunuşun bir yaraya
bin düşten acil merhemliğini
kabarmayan deniz nerden bilsindi
yorgun yüreğim
boşuna bekledi martıları
dalgaların sesini
onlar karadeniz kokar
hırçın ve kırılgandırlar
bilirdi bilmesine ya
belki de sessizliğe
and içtikleri düşüncesine sığındı
sanki
en çok da
demek isteyip de diyemediğim
ya da boşuna beklediğim
sonrasında
yumru gibi oturan saatlerde
hep bana
hep bana diye
isyanlar içinde
tamtamlar çalan
yüreğim gibi…22.10.2013