Acıklı Şiiri - Adem Bayar

İter birbirini yalnızlıkla kalabalık.
Arada kalanlar bölünür defalarca.
Kim bilir kaç kişinin aklında
Aynı anda geçer çekip gitmek.
Kalmak en kötüsüdür hem.
İşte bu yüzden kal diyorum sana.
Benim için değil, en kötüsünü tecrübe etmek için kal.
Ve bir gün her şeyin bittiği yere vardığında,
Söyleyecek sözün olsun kendine.
Çığlıklarını sessizlikten başka duyan yok.
Karadeniz'den hırçın olamayacağına göre gözyaşın,
Hayatı katlanılır ve anlaşılır kılan ölümle
Yüzleşmeye hazırla hayal gücünü.

Bu sen olamazsın, çünkü hiç değişmemişsin.
Nasıl böyle karşı durabildin
Zamanın savurganlığına?
Senden öğrenecek ne çok şeyim var hala.

Gitmeyi denemiştin, işe yaramamış anlaşılan.
Yoksa bana gelmek için miydi gidişlerin?
Hazır gelmişken, kal be güzelim...
Gençliğim...