En insanca duygumdun,
Herkesin adını aşk koyduğu.
Benimse ilmek ilmek dokuduğum kozamdın.
Tüm kaçışlarımda sığındığım, dokunulmazımdın.
Ve uğrun hayatı hatırlattı, yaşama yeniden dokundum.
Ve gökyüzüm oldun,
Yalnız seni mavilere boyadım.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
