Açık Ocak'ta Şiiri - Neyyir Arıbaş

Düşümde dolaşan, ürkek ürpermiş tepkili bedenim
İmgeli bakışları gitmeden daha o ela gözlerimin
Bir sabah vaktiydi, daha buğusu çözülmeden çiğin
Nehrin çağlayışı gibi akarak geldi üzerime üzerime

Yürek dayanmaz sevdanın meftunu misaliydi çarpan kalbim
Dur diyemezdim, git diyemezdim, olmaz diyemezdim
Aktörü bendim ne çare, kontrolsüz bir serüvenin içindeydim
Vefasız bir yâr gibi hayallerimi yıkarak geldi üzerime üzerime

Hep sevgiye çıkardı ya, hani o yaptığım kireçtaşı yollar
Bizim çeşmemizdi basamaktaki şıp şıp diyen damlalar
Büyük bir ahengin düzeni içindeyken çalışan kazmaçlar
Göğün gürleyişi gibi apansız geldi üzerime üzerime

Kavlakları, çatlakları izlerken birden uçuverdi kınalı kekliğim
Daha dün derin lağım delikleri arasında ateş çayı içtiydim
O batarlık devasa kayanın ardında manyetoya basmıştım
Yağmurun sağanağı gibi çarparak geldi üzerime üzerime

Bir sabahtı geldi Açık Ocak’ta basamaklar üzerime üzerime
Bir çaresiz, bir umutsuz, bir amaçsız, bir perişan bakışlardı
Cemal çavuş ve diğer tüm madencilerin hepsi de oradaydı
Her biri savaş meydanında, sanki Mustafa Kemal’in eratıydı.