Açık Mezar Şiiri - Esma Özdemir

kendim kazdım mezarını
yıkadım ellerimle, kıldırdım namazını
tabii senin haberin yok!
çok ağıtlar yaktım ardından
çok ağladım ama
helal de ettim hakkımı.
sakin bir köşede
en serin toprağı seçtim;
en temiz, en yumuşak yerinden
yavaşça üzerini örttüm.

kırkını çoktan okuttum
devam ediyorum
ellisinden, atmışından…

geçenlerde, açtırdım üstünü;
baktım, burnun düşmüş
gözlerinin yerinde sadece
zavallı iki boşluk...

etlerin erimiş, bir tuhaf...
bir tuhaf oldum işte!
koku vardı, çok ağır ve
üstünü kaplayan karasinekler
aniden havalandı
hem de bir öbek..

o vakit ürperdim;
gözlerim karardı; olduğum yerde
hafifçe sallandım.
kursağım ağzıma gelmiş gibiydi
sanırım başım dönüyordu ve titriyordum
kendimi tutmasam düşebilirdim.

aman Allahım
korkuyor muydum ne? ...
dayanamadım, kaçtım...
kaçtım…

off be güzelim, off bee!
çenen de düşerse sonra
ben ne yaparım?

ah aşkım.. ölümlü aşkım!
kimse alınmasın üstüne
bozulmasın, rica ederim;
bu benim ölüm
bu benim aşkım!